Wypracowany został pewien sposób postępowania w przypadku wykonywania fotografii dokumentującej zabytki i eksponaty muzealne. Stosowanie tego schematu ma na celu przekazanie prawdy o obiekcie w sposób maksymalnie rzetelny, obiektywny i ujednolicony. Obiekt muzealny lub zabytkowy musi być sfotografowany ze wszystkich możliwych stron, jeśli to rzecz przestrzenna, natomiast w przypadku obiektów płaskich (obraz, mapa dokument)musi być ujęcie od przodu i odwrocie. Bardzo ważne w fotografii dokumentalnej jest ustawienie oświetlenia. Światło powinno być rozproszone, równomierne, aby nie stwarzać niepotrzebnych efektów światłocieniowych. Bardzo trudnym zadaniem bywa takie wykorzystanie oświetlenia aby uniknąć na fotografii tak zwanych blików, czyli mocnych odbić światła od powierzchni błyszczących, polerowanych, lakierowanych. Obiekty usytuowane na zewnątrz muszą być oświetlone naturalnie, ale wówczas też trzeba dobrać odpowiednią porę dnia i pogodę dla uzyskania najkorzystniejszego światła. Jeśli nie możliwości korzystania ze światła naturalnego, ustawia się więc kilka źródeł światła i wykorzystuje ekrany odbijające i rozpraszające. Obiekt fotografowany umieszcza się na neutralnym tle, które nie może stanowić konkurencji dla głównego przedmiotu. Nie powinno być ani zbyt kontrastowe, ani walorowo identyczne z fotografowanym przedmiotem. Najczęściej stosuje się białe, szare i czarne tła, gładkie, bez połysku i faktury.
Fotografia dokumentująca zabytki
